Sygnalizacja SS7

Protokół sygnalizacyjny SS7 Common Channel Signalling System No. 7 albo po prostu SS7 jest zbiorem protokołów stosowanych w cyfrowych sieciach telekomunikacyjnych. Sygnalizacja odpowiada za obsługę połączeń, ich prawidłowe zestawianie oraz rozłączanie.

Sieć SS7 składa się z węzłów (ang. node) połączonych ze sobą cyfrowymi kanałami (ang. link) o przepustowości 56kb/s lub 64kb/s, przez które węzły wymieniają się informacjami umożliwiającymi nadzór nad połączeniami telefonicznymi. SS7 jest protokołem pozakanałowym (ang. out-of-band). Dzięki wydzieleniu osobnego kanału dla samej sygnalizacji po kanałach sygnalizacyjnych przesyłane są tylko i wyłącznie informacje o sygnalizacji. Kanały rozmówne są natomiast zestawiane niezależnie.

Węzły w sieci SS7 dzielimy na trzy klasy urządzeń:

Punkty Przełączania Usług to centrale telefoniczne wyposażone w odpowiedni sprzęt oraz oprogramowanie umożliwiające zestawianie, terminację oraz przełączanie rozmów. Zadaniem Punktów Transferu Sygnalizacji jest przekazanie odebranych danych sygnalizacyjnych oraz przekazanie ich do odpowiedniego węzła. Punkty Kontroli Usług natomiast to węzły służące do obsługi wielu protokołów bazujących na SS7.

Każdy węzeł posiada swój własny, unikalny adres (tzw. SPC - Signaling Point Code) identyfikujący go jednoznacznie wewnątrz sieci sygnalizacyjnej. Jest to 14-bitowa liczba, zapisywana w zależności od kraju, producenta sprzętu, prawa telekomunikacyjnego w różnych notacjach. W Polsce obowiązujący jest zapis w notacji 7-7.

Protokół SS7 był budowany od początku z myślą o potężnych rozwiązaniach operatorskich. Czas życia tego protokołu świadczy o tym, że założenia projektantów się sprawdziły.